Nietoperz

Rotacja za ścianą zawsze była duża. Gdyśmy się sprowadzili do naszej kamieniczki, za cienką warstwą karton gipsu mieszkał porywczy kierowca ambulansu. Kiedyś nam się brama na osiedle zacięła. Brama technologicznie wysoce zaawansowana, otwierana za pomocą pilota, bądź przez podanie hasła-kodu. Tego dnia jednak wrota przyłączyły się do buntu maszyn i głuche pozostawały na wszelkie polecenia. Zarządca osiedla obiecał bezzwłocznie wysłać ekipę, ale to początek długiego weekendu był a sąsiad nie zamierzał czekać. Przywiązał do bramy linę holowniczą, drugi jej koniec mocując do auta.  Zgromadzona na balkonach widownia oczekiwała scen niczym z filmów akcji, pisku opon, jednego, czy dwóch efektownych wybuchów. Tymczasem wrota zaprotestowały metalicznym jękiem wyginanych zawiasów, ale nie puściły. Sąsiad jak niepyszny wycofał się na z góry upatrzoną pozycję, a od następnego dnia poszukiwany był na osiedlu listem gończym.

Albo go capnęli, albo ukrywa się gdzieś w Brazylii, bo po chwili za karton gipsową ściankę wprowadziła się urocza parka grubasów. Postanowili pomieszkać razem w wynajmowanym lokalu, nim zdecydują się związać do końca życia kredytem mieszkaniowym. Nasze sypialnie oddzielała warstwa kleju i tektury, także można powiedzieć, że wiele wspólnie przeżyliśmy.

Okres próbny najwyraźniej wypadł pomyślnie - nie zdążyłem spamiętać imion naszych sąsiadów, a już na ich miejsce sprowadziło się dwóch chłopaczków znad Wisły. Mrugali do mnie porozumiewawczo ilekroć mijaliśmy się na klatce schodowej. Najwyraźniej klej i tektura przepuszczają dźwięk w obie strony.

Nim się polubiliśmy, chłopaki wyjechali do Anglii, a do mieszkania znów schodzić się zaczęły się pielgrzymki potencjalnych najemców.

Gdy do drzwi po drugiej stronie holu zapukało hinduskie małżeństwo z dzieciątkiem, które z niebywałym zaangażowaniem wykorzystywało doskonałą akustykę klatki schodowej, pomyśleliśmy, że byłoby strasznie  niefajnie, gdyby za nasza warstewką karton gipsu mieszkał koleżka w wieku, w którym z otoczeniem komunikuje się niemal wyłącznie za pośrednictwem jazgotu.

Tymczasem parka z Bollywood zdecydowała się wziąć mieszkanie i wiemy już na pewno - to zupełnie nie jest fajne! Młody Koothrapali przechodzi w tryb nadawania już o świcie, co wbrew pozorom ma swoje pozytywy - tatuś przestaje chrapać. Tego chrapania to ja po prawdzie nie słyszę. Ostrego rocka słucham, także słuch mam nieco przytępiony. Za to doskonale słyszę wybudzoną w środku nocy Anieśkę, choć mięsem rzuca, aż uszy więdną. Także jakby reakcja łańcuchowa, gdzie Anieśka pełni funkcję nadzwyczaj czułego zapalnika. Bo Anieśka słuch ma bezwzględny jak nietoperz. Anieśka słyszy jak ubrania wychodzą z mody.

Lepiej niech nie przychodzą po szklankę cukru!