Seat Reaktywacja

Tęgo się pomylił, ktokolwiek myślał, że kaprysy Seacika skończyły się wraz ze starym rokiem. Auto psuło się dalej i oczywistym było iż tylko kwestią czasu jest kiedy stanie, bądź co gorsza rozpłaszczy się na innym uczestniku ruchu. Tymczasem czasu wolnego mniej jak na lekarstwo, a majaczący na horyzoncie dzień wolny wydawał się wcale nie przybliżać. Awaryjność Seacika przekroczyła w tak zwanym międzyczasie próg absurdalności, gdy otworzyłem maską, by odkryć brak ... korka wlewu oleju, który raczej nie ma w zwyczaju po prostu znikać. 

Dzień wolny szczęśliwie nadszedł prędzej niż zgon pojazdu, a z nim pojawiła się możliwość wyprawy na szrot celem skompletowania tego i owego. O korek do wlewu oleju pytałem tylko w jednym sklepie. Mina sprzedawcy zniechęciła mnie skutecznie do dalszych poszukiwań. Kto gubi korek do wlewu oleju!? Ileż łatwiej wykręcić go na szrocie i podetknąć do wyceny Nie Zadającemu Żadnych Pytań Pracownikowi Na Kasie.

Wyprawa nie miała szans zakończyć się niepowodzeniem, w związku z czym zgodziłem się jeszcze tego samego odebrać Znajomą z lotniska. Miałem spory zapas czasowy, gdy Seacik, z bagażnikiem wyładowanym nowymi częściami trzykrotnie przekroczył dopuszczalną temperaturę silnika i zjechał do pitstopu na środku autostrady. Na mrozie. Piętnastominutowe studzenie silnika starczyło na kolejny kilometr. Jasnym stało się, że w tym tempie żaden zapas czasowy nie pozwoli mi dotrzeć na lotnisko na czas. Ani do domu przed zmrokiem jeśli już o tym mowa. Co gorsza komórka niepokoiła brakiem kresek zarówno po stronie wskaźnika baterii jak i zasięgu. Na filmach w takiej sytuacji bohater pozytywny patrzy z niedowierzaniem na ekran telefonu i szepczę do świata jako takiego "jaja sobie chyba robisz". Zrobiłem to samo. Wydawało się właściwe zważywszy na okoliczności.

Do stacji benzynowej doturlałem się po trzech wizytach w pitstopie. Komórka postawiona przed groźbą zanurzenie we wrzącym płynie do chłodnicy przystała wreszcie na współpracę. Na lotnisko natychmiast ruszyła ekipa awaryjna, a zająłem się montażem nowo nabytych części, co w połączeniu z moją wiedzą z zakresu mechaniki samochodowej bliską zeru nie wróżyło nic a nic dobrego. Ale się powiodło. Na tyle bym dotarł do domu, z wygwizdowia gdzie nawet zasięgu telefonicznego nie ma. Do tamtej pory myślałem, że takie miejsca istnieją tylko w bajkach.

Anieśka powitała mnie utytłanego i śmierdzącego olejem kręcąc głową:

- Sprzedaj tego grata!

Ona nie rozumie, że my się kochamy...