April fools...

... kwietniowi głupcy jednym słowem - pod tą tajemniczą nazwą kryje się Prima Aprilis w kraju Irysów. Jak powszechnie wiadomo 1-go kwietnia nawet prawda musi brzmieć wyjątkowo realnie, by w nią uwierzono. Dlatego też Pierwszy Dowcipniś Aldi Team, kolega Nizioł, który na swoim koncie ma takie numery jak wykręcenie kumplowi tablicy rejestracyjnej, po którejś imprezie, postanowił wywinąć mi primaaprlisowy żart ostatniego dnia marca. Ot tak, by uśpić mą czujność. I udało mu się.

Tego dnia opuszczaliśmy z Kumplem magazyn jako ostatni. Już zbliżając się do parkingu poczułem pewien niepokój, gdy wzrok próżno szukał mojej Hiszpańskiej Galery. Jeszcze tłumaczyłem sobie, że zapewne czeka na mnie wiernie zasłonięta jakimś autem, ale gdy buty zadudniły o brukową kostkę parkingu nie mogło być mowy o wątpliwościach. Miejsce, na którym pozostawiłem auto świeciło pustką. Tymczasem, podczas gdy ja z niedowierzaniem wpatrywałem się w pustą przestrzeń, niczym nie zrażony Kumpel mknął dalej.

- Tee, gdzie leziesz - rzuciłem za nim.
- Do samochodu, a gdzie?
- Do jakiego samocho... - zakrzyknąłem głosem pełnym rozpaczy, ale urwałem, gdy na końcu pokonywanej przez Kumpla trajektorii dostrzegłem niemożliwą do pomylenia dupkę mego auta. Jakieś dwanaście miejsc parkingowych dalej.

Przyznam przez moment zwątpiłem w zdrowiem mych zmysłów. Tylko przez moment, bo szybka ocena sytuacji wypadła na moją korzyść. Bez trudu można mi wmówić, że zapomniałem, gdzie postawiłem samochód. Brzmi to jak coś co mogłem zrobić. Nikt mnie jednak nie przekona, że zaparkowałem go przodem. Tego nie robię nigdy. Raz dwa podzieliłem się, moimi spostrzeżeniami z Kumplem. Ten spojrzał na mnie wiele mówiącym wzrokiem, a gdy to nie pomogło dorzucił coś o schizofremii i zaciągniętym ręcznym, który absolutnie uniemożliwiał, w jego ocenie, przepchnięcie auta. To jednak tylko utwierdziło mnie w moich podejrzaniach, gdyż azaliż ponieważ zaciągnięcie ręcznego to również coś co mi się nie przytrafia. Rozbawienie momentalnie zniknęło ze wzroku kumpla, a jego miejsce zajęła szczera troska o moją psychiczną równowagę. Tego było za wiele. Raz dwa wydziubałem numer do Nizioła, który zajechał ze mną tego dnia do roboty, celem potwierdzenia mojej wersji wydarzeń. Nizioł ku mojemu niewypowiedzianemu zdumieniu, zawyrokował jednak, ze auto postawiłem kawał drogi od głównego wejścia i do tego przodem. Znów przeżyłem moment zwątpienia, z którego szybko się otrząsnąłem uznając rzeczonego Nizioła za głównego podejrzanego. Znający jego naturę Kumpel w końcu nabrał nieco wiary w moją koncepcję, a ostatecznie przekonała go zablokowana fajera. No bo niby jakim cudem sam zablokowałbym kierownicę. W miejscu kołami dla frajdy nie kręciłem.

Mieliśmy więc podejrzanego, mieliśmy motyw, pozostało tylko pytanie "jak". A banalność odpowiedzi uderzyła mnie z zaskoczenia dwie godziny później. Sam wręczyłem Nioziołowi  wytrychy do auta, co by pożyczył sobie z pozostawionego w schowku (wbrew przestrogom przyjaciów i za namową wrogów) portfela 20 centów na kawę. Pierwszy Dowcipnić Aldi Team nie mógł, w przeddzień Prima Aprilis, przejść obok takiej okazji obojętnie.

Nie zapomnę Ci tego Lamia, nie zapomnę, ale wrócę i zemszczę się....

P.S. Jeszcze raz najserdeczniejsze gratulacje dla Jastrząbków. Tylko nie mówcie już, że teraz moja kolej......