Weekend z życia mężczyzny

Anieśka pojechała do Polski. Na weekend. Sama. Wersja oficjalna jest taka, że trzy dni rozłąki spędziłem w łóżku pochlipując z tęsknoty. Wersja nieoficjalna mówi, że po niewartym wspomnienia piątku i sobotnim poranku (znaczy się od 12) spędzonym w towarzystwie szczoty, pronto i kilku metrów papierowych ręczników podjąłem poważną decyzję o zaplanowaniu reszty weekendu w sposób bardziej godny mężczyzny. Z klauzulą wykonalności natychmiastowej. Dlatego też po pracy sprosiłem kumpli celem rozrzucenia w pokera i wychodząc z założenia, że kto ma szczęście w kartach ten nie ma w miłości, niejako przy okazji przetestowania wierność Anieśki. Z wybiciem godziny 2, wyposażony w kilka piwek (dosłownie kilka, bo po odpowiedniej ilości alkoholu prawdopodobieństwo, że na stos żetonów powędrują kluczyki do auta, mieszkania i kupon na niezapomnianą noc z Anieśka jest niebezpiecznie wysokie), zasiadłem więc do stołu z trojką, żądnych moich ciężko uciułanych aktywów, pracowników Aldika. Test wierności wypadł dla Anieśki bardzo pozytywnie, bo mimo iż gra przeciągnęła się do godziny 8, przepływ żetonów po raz pierwszy przybrał korzystniejszy dla mnie kierunek dopiero w okolicach 6.

A dnia następnego, zaraz po odespaniu nocnego hazardu, ruszyłem do Drugiego Kumpla, co by mi filtr oleju wymienić dopomógł. Drugi Kumpel, który w efekcie pewnego splotu zdarzeń i okoliczności wszedł w posiadanie dwóch odtwarzaczy samochodowych, zamiast dzień dobry zaproponował mi pożyczkę jednego z nich do czasu, aż budżet nie pozwoli mi nabyć własnego. Oznaczało to koniec kariery irlandzkiego radio w moim samochodzie. Radia, w którym więcej gadają niż grają, a do tego gadają bez sensu. No bo, gdy w radiowym konkursie babeczka twierdzi, że paski na fladze amerykańskiej są pionowe ręka bezwiednie szuka przycisku 'power'. Znaczy się dobra wiadomość na początek. A potem się zaczęło. Najpierw w wyjątkowo atrakcyjnej akrobatycznie pozycji, zaparty głową o koło samochodowe, nogą o asfalt, prawą ręką odkręcałem śrubę od odpływu oleju, który według moich planów trafić miał następnie do podtykanego lewą kanisterka. Plany moje nie przewidywały jednak, że do kanisterka wraz z olejem trafi również wspomniana śruba. Klnąc w duchu swoją inteligencję, chwyciłem życzliwie poddykany przez Drugiego Kumpla, stuningowany na potrzeby wyłowienie tonącego druciany wieszak na ubrania, tylko po to by, po chwili rzucić go w kąt sfrustrowany serią niepowodzeń i zabrać się za odkręcanie filtra oleju. Długi czas na tym polu też sukcesami się pochwalić nie mogłem, aż nagle ... wydarzenia nastąpiły w zasadzie równocześnie. Podczas kolejnej próby filtr drgnął, by zaraz siknąć olejem z wykonanej kluczem dziury. Zaraz uderzyła nas odkrywcza myśl, że kręciliśmy kluczem nie w tą stronę, więc filtr został teraz wręcz dokręcony i niemiłosiernie usmarowany cieknącym olejem, co skutecznie uniemożliwiło wykręcenie nawet w kierunku właściwym. Dla dopełnienia tragizmu sytuacji momentalnie się ściemniło, a z nieba lunął deszcz. Chciał nie chciał prace serwisowe trzeba było zarzucić i tylko uprzejmości Drugiego Kumpla zawdzięczam, że do pracy nie musiałem ciąć z buta.

Mechanik to taki ze mnie jak z Leppera intelektualista...