Pies ogrodnika

Bramę nam na podwórku zamontowali. Śmisznom takom. Czerwonom. Dwóch Irysów, w strugach deszczu mordowało się z jej instalacją. A wszystko po to, by powstrzymać mieszkańców bardziej obrzeżnych okolic Naas, przed pozostawianiem na naszym parkingu samochodów i ruszaniu w tereny handlowo-usługowe. Przy czym mnie bynajmniej niecny ten proceder nie przeszkadzał, czego nie mogę powiedzieć o bramie (że mi nie przeszkadza, nie że samej bramie nie przeszkadzają parkingowi intruzi, bo raz, że byłoby to poważne personifikacyjne nadużycia, a dwa, że efekty jej instalacji mają jakoby z założenia wykluczyć ich koegzystencję, więc nie można mówić o .... czy to wyjaśnienie było faktycznie potrzebne?).

W Naas tylko patrzeć jak miejscowi radni opłaty parkingowe nałożą nawet na stojących w korkach. Od nas do centrum rzut skarpetką z piaskiem, nie dziwi więc, że co bystrzejsi kierowcy zamiast zasilać lokalne parkomaty wybierają wariant chwilowej, wybiórczej ślepoty wobec znaku "teren prywatny, zakaz parkowania". Kiedyś nawet natknąłem się na parkingu na kumpla z pracy i naiwnie oceniając to jako kurtuazyjną wizytę proszę na pokoje, a on na to, że nie w odwiedziny wpadł ino do sklepu. Gdy, w charakterze anegdoty, opowiadam to dowolnym znajomym, jak na spowiedzi wyśpiewują, że robią tak samo. I komu to, się pytam, przeszkadzało skoro miejsc mamy więcej niż samochodów i nie zdarzyło się jeszcze, żebym nie miał gdzie auta postawić.

Raz na ruski rok wszystkie miejscówki pod naszymi oknami są zajęte i zmuszony jestem zaparkować w nieco odleglejszym miejscu, ale umówmy się, wydłuża to moją drogę do samych drzwi z 3 do 8 metrów. Jestem skłonny to przeboleć.

Póki co mieszkańcy konsekwentnie ignorują obowiązek zamykania bramy, a ja uśmieję się setnie, gdy jakiś 'obcy' wróci z zakupów po samochód, a na drodze ucieczki z miejsca zbrodni stanie mu, zamontowana podczas jego nieobecności solidnych rozmiarów kłódka.