bzzzZZZ... ŁUP!

Nie taka Irlandia straszna, jak ją emigracja rysuje. Pogoda jest faktycznie do kitu - jeszcze kilka deszczowych dni, a ulicę trzeba będzie przekraczać kraulem. Choć z drugiej strony jak śmy w Polszy nie z dawna bawili, upał by taki, że się Anieśce lakier na paznokciach gotował. Jak sobie można w cieniu gruszy poleżeć, ze złocistym trunkiem w turystycznej lodówce w zasięgu ręki, to może i to fajne jest. Ale jak trzeba przemykać sprintem miejskimi uliczkami, co by butów w miękkim asfalcie nie pogubić, to już jest nie bardzo.

Tymczasem w Irlandii temperaturowych ekstremów niet - na upały liczyć co nie ma, ale w zimie ryzyko odmrożeń też nie istnieje. Jak powiedział znajomy woźnica: idealna pogoda do pracy.

Ludzie faktycznie ciut niedouczeni, czasem błysną ilorazem inteligencji oscylującym wokół temperatury pokojowej, a dyliżansem powożą, że się nóż w kieszeni otwiera, za to serdeczni są i pomocni. Czasem do przesady, bom naocznym świadkiem był jak przed przejściem dla pieszych panna zatrzymała auto swoje i kilku zdumionych kierowców za nią, by wielkopańskim gestem zachęcić grupkę przechodniów do przekroczenia ulicy na czerwonym świetle.

Szanują się ludzie nawzajem, nie ma tu hejterstwa, trollowych komentarzy i znieczulicy. Jak w Dublinie w biały dzień grupka młodzieży wschodniej pannę do furgonetki wciągnęła, to ich zaskoczonych pospolite ruszenie kilkaset metrów dalej osaczyło i pannę odbiło. A jak się na mnie pod warszawskimi domami centrum dwóch łepków dopuszczało pobicia z próbą rozboju, to ludzie tylko czubki własnych butów w biegu studiowali.

W sklepie z częściami samochodowymi sprzedawca sprzęgła nie widział nawet na obrazku, a doradca klienta wie tyle o produkcie, ile napisane jest na pudelku. Gdy się jednak zjawi w sklepie klient z reklamacją, ale bez rachunku, okazuje się, że się da. Bo oni kopię mają i im się chce.

I komarów w Irlandii nie ma. A w zasadzie to nie było, bo najwyraźniej na Zieloną Wyspę przybyła nowa fala emigracji. Siedem lat w Irlandii jednego, zbłąkanego moskita ja nie widział. A teraz co noc - na lepszy sen - zabijam w łazience tuzin małych krwiopijców. Póki co prewencyjnie, bo udziabać, jeszcze nikogo nie udziabały. Jakieś takie niegramotne są, jakby właśnie wysiadły z autokaru Polonia Travel i nie bardzo wiedziały, którędy dalej.

Mnie się zdaje, że im chłopa trzeba. Po korytarzu przetaczają się już wielkie komarze samce. Jedno tete a tete, latające pijawki dodadzą dwa do dwóch i im wyjdzie, że w sypialni pod kołdrą pochrapują dwa wielkie worki żarcia.

I wtedy się zacznie.