Croke Park

Nikt chyba nie myślał, że mogłoby nas tam zabraknąć. Cena biletów zainspirowana kosztem zakupu wejściówek na mecze Euro 2008 nie odstraszyła 20 000 rodaków, nie była w stanie odstraszyć też nas. W sile czterech chłopa i jednej baby, przyodziani w barwy narodowe, wyposażeni w dwie flagi na kijach, tyleż szalików, cztery małe buteleczki wina, jeden kastet i parę czystych skarpetek na zmianę ruszyliśmy środowym popołudniem na Dublin. Pociągiem, bo nie było jelenia, który zgodziłby się prowadzić. Prosto ze stacji skierowaliśmy kroki na stadion, ale nie ten coście myśleli.

Jak donosiła polska wkładka do miejscowego dziennika na stadionie jednej z dublińskch drużyn odbyć się miał przedmeczowy festyn z udziałem byłego kapitana warszawskiej Legii Cezarego Kucharskiego wspieranego przez legendę irlandzkiej piłki Pata Bonnera i ... bigos.

Na miejsce dotarliśmy jako jedni z pierwszych w efekcie czego natychmiast dostaliśmy się pod ostrzał kamer telewizyjnych. Ostatecznie przystaliśmy na wywiad dla telewizji polsat, niestety prawdopodobnie w efekcie różnicy zdań na temat przydatności dla drużyny narodowej Grzesia Rasiaka, ban redaktor się obraził i wywiad nie został wyemitowany.

W klubowej kawiarence, przy kufelku bezalkoholowego ;) i porcji bigosu, wdaliśmy się w futbolową pogawędkę z miejscowymi kibicami. Z przybyciem narybku kibicowskiego (8-10 lat) pogawędka przemieniła się w próbę sił, która pozwala z nadzieją patrzeć na nadchodząca generację irlandzkich kibiców, gardeł bowiem nie żałowali. Próba sił przeniosła się szybko na boisko, by zakończyć się rzutami karnymi i skromnym 0:1 po bramce naszego Super Snajpera, czyli mła.

Podbudowani cennym zwycięstwem ruszyliśmy na stadion właściwy. Mały dramat rozegrał się na moment przed rewizją osobistą w wykonaniu niebrzydkiej (sic!) Irlandki. Kostek mianowicie uzmysłowił sobie, że bilet na mecz, nie niepokojony przez nikogo leży ... na kominku w salonie. To dobry moment by wspomnieć, że nie dalej jak godzinę wcześniej towarzyszący nam Skwarek w drodze loterii wszedł w posiadanie dwóch wejściówek na polski sektor, które to wejściówki natychmiast ofiarował dwóm małoletnim tubylcom, którzy najgłośniej potrafili krzyczeć "Poland, Poland!"

Kostek rąk jednak nie załamywał, wysupłał z mojego portfela 60 euro i zniknął w tłumie. Gdy wchodziliśmy na sektor on już wieszał flagę.

Croke Park to szósty pod względem wielkości stadion w Europie. Jasnym jest więc, że wrażenie robi nie kiepskie. Zaludniony polskimi kibicami zyskiwał jednak +20 do pełnego kozactwa. Czego jak czego, ale dopingu to autochtoni mogliby się od nas uczyć. Przez pięć lat w trybie wieczorowym. Zaginęli bez wieści tamtego dnia pośród śpiewu polskich kibiców i biało-czerwonych barw.

A sam mecz? Diabli tak po prawdzie wiedzą, bowiem choć ze swojego miejsca mogłem w pierwszej połowie niemal klepnąć wykonującego rzut rożny Krzynówka w tyłek, to śledzenie wydarzeń rozgrywających się poza pobliskim polem karnym, sprowadzała się właściwie do obserwacji widnokręgu. Tumany kurzu na horyzoncie zwiastowały nadchodzącą kontrę.

Podsumowując: wyjazd zakończył się pełnym sukcesem na wszystkich frontach. Polscy piłkarze udowodnili swą wyższość na boisku, polscy kibice na trybunach. Kwiat irlandzkiej młodzieżówki kibicowskiej również została skarcony, nieco życzliwiej, ze wskazaniem właściwego kierunku:), a mój idol z lat młodzieńczych - Kucharski Cezary, złożył parafkę na mej koszulce.

A gracja z jaką Donal unikał tematu meczu - bezcenna.

Zdjęcia tutaj.