Leniwa niedziela

Pragnę złożyć oficjalne oświadczenie. Z dniem 29.07.2007 charakter mojego pobytu na obczyźnie został przekwalifikowany z zarobkowo-mieszkaniowego na za zarobkowo-chirurgiczny. Znaczy się od minionej niedzieli, miast na własne cztery ściany ciułam euraczki na operację plastyczną!

2 dni wcześniej.

Mało kto jest w stanie równie docenić wspólne weekendowe poranki, jak dwójka ludzi pracujących na różne zmiay, a przez żyjących bardziej obok siebie niż ze sobą. Dlatego zarówno sobotnie, jak i niedzielne poranki są w rezydencji przy Friary Gate nienaruszalną świętością. Póki wskazówki zegara się nie zejdą z łóżka wyciągnąć jest nas w stanie jedynie głód pragnienie i potrzeby wręcz przeciwne. I też tylko na krótki moment. To jest czas na nadrobienie nagromadzonych przez kończący się tydzień zaległości. I naprawdę nieważne, że krótkie to chwile, jako że bezwzględny pracodawca oczekuje, że z godziną 13:45 zwarty i gotowy stawię się w magazynie.

Ostatnia Leniwa Niedziela nie różniła się pod tym względem od poprzednich. Sielanka i beztroska. Póki do destruktywnej ofensywy nie postanowiła przejść Anieśka.

- Brzydki jesteś - uznała przestudiowawszy uprzednio moje pyszczydło.
- ???
- No brzydki. Zobacz: oczy masz brzydkie, nos niekształtny jak kartofel, usta za wąskie, policzki jak chomik. Wyglądasz jak Kaczyńki. I te twoje kudły...
- Na co w takim razie poleciałaś? - spytałem licząc, że odpowiedź poprawi moje zdewastowane porównaniem do miłościwie nam panującego premiera/prezydenta poczucie własnej wartości.
- Sama nie wiem. Może na inteligencję. Nie głupi facet jesteś.
- Kobiety nie lecą na inteligencję.
- Masz rację. To może na... - tu Anieśka powiedziała na co mogła polecieć, ale jako, że blog ten nie ma ograniczeń wiekowych nie będę przytaczał pełnej wypowiedzi.
- W tamtym momencie nic na ten temat nie wiedziałaś.

Anieśka wzruszeniem ramion wyraźnie dała do zrozumienia, że kończą jej się pomysły, a ja będący już i tak na skraju depresji nie próbowałem podsuwać jej swoich. Rodzi się jedynie pytanie czy zawsze tak wyglądałem, a ma białogłowa nie przywiązuje zwyczajnie dużej uwagi do wyglądu, czy to może Irlandia mnie zmieniła. Osądźcie sami:

 

Garść ogłoszeń parafialnych na koniec:

1. Widziałem samochód z plakietką w tak prosty sposób obrazujący irlandzką rzeczywistość drogową: samochód dziadka, od 0 do 60 w jedyne 15 minut. Każdy Irys powinien taką posiadać pod karą grzywny jeśli o mnie chodzi.

2. Aldi postanowił rozszerzyć asortyment o najpopularniejsze polskie produkty: piwo tyskie i wódkę graduate.

3. Z końcem lipca kończy mi się ubezpieczenie samochodu. Jako, że ostatnie nieznacznie przewyższało wartością moje auto lipcową wypłatę spisałem na straty. Tymczasem, na podstawie tajemniczych przeliczników i zniżek tegoroczna składka zmalała w stosunku do ubiegłej o 62%!

4. W Irlandii od 3 dni panuje słoneczna pogoda. Tak 3! Słownie: trzech.

Taką Irlandię to ja lubię.

Żebym jeszcze tylko nie był taki brzydki.