Ale kino!

Zgodnie z przewidywaniami planowana na zeszły weekend wyprawa nad irlandzkie morze do skutku nie doszła. Na przeszkodzie stanęło wysokie prawdopodobieństwo ... korków. Wbrew pozorom decyzji tej rozsądku odmówić nie możno, albowiem największą plagą Irlandii (po obcokrajowcach) są właśnie korki, a wieczorem tego samego dnia, zwarty, gotowy i co najważniejsze o czasie stawić się miałem w magazynie. Wobec powyższego przyjęliśmy kierunek odwrotny i udaliśmy się do stolicy naszego hrabstwa - Kildare. Tam oto oczekiwał nas kompleks rekraacyjno-wypoczynkowy, na kóry składa się ogród japoński, stadnina koni i ogród Św. Fiakriusza (co by nie mówić dowcipnych miał braciszek rodziców). I wszystko pięknie, ale jak zawsze jest małe ale...
Problemy zaczęły się już na parkingu, który okrążyliśmy kilkakrotnie w bezskutecznym poszukiwaniu wolnego miejsca. Ciężko jednak oczekiwać czego innego skoro Irysy parkują na przykład tak:

Ogród japoński dla oka nawet przyjemny, tyle że rozmiarami nie zaimponowałby nawet wesołym kompanom sierotki Marysi. Co mniej uważny turysta mógł przejść w pośpiechu obok nawet go nie zauważywszy. Gdyby pod moim warszawskim balkonem posadzić jeszcze dwa drzewka bonzai, pozostaje oznaczyć teren tabliczką "wierna kopia ogrodów japońskich w Kildare" i kasować naiwniaków za wstęp.
Stadnina koni nawet ciekawa. Dla kogoś kogo interesuje powtarzana co pół godziny projekcja narodzin źrebaka i puste boksy, gdzie po koniach ostał się ino zapach. No dobra. Był jeszcze wybieg, gdzie leniwie przechadzały się dwie kobyłki z dzieciarnią, ale umówmy, się nie tego oczekiwałem.
Oczekiwania moje w największym stopniu zawiódł jednak ostatni punkt wycieczki - ogród Św. Fiakriusza. To tam według wręczonej mi przez miłą panią w kasie polsko języcznej ulotki czekały takie atrakcje jak 'kryształowa komnata, gdzie spotkać można rzadkie pająki' czy 'zatopiony dębowy las'. Kryształowa komnata okazała się murowaną piwnicą. Suterena owa swą nazwę niewątpliwe zawdzięczała mieszczącemu się na jej środku (nie bójmy się użyć tego słowa) dołowi, po brzegi wypełnionemu szklaną florą,  fauną oraz stołową zastawą. Chwilę tylko roztrząsaliśmy kwestię pająków, by szybko dojść do wniosku, że jest to nic innego jak błąd w tłumaczeniu, a autorowi szło niechybnie o słowo 'rzadko'. Nawet nie łudziłem się, że sytuacje uratuje zatopiony las, który okazał się niczym innym jak kilkoma zbutwiałymi pniami, które dębu nawet nie powąchały, wbitymi w dno niewielkiego stawu.
I mimo, że szydze i marudze wyprawa do Kildare pozostawiła miłe wrażenie. Zawsze to lepsze niż tkwienie cięgiem w Naas, gdzie każdy kąt znamy już jak 70% męskiej części populacji piersi Pameli Anderson. A że rzeczywistość nieco odbiegała od obrazu nakreślonego ulotką... kto po za mną czepiałby się takich szczegołów. Rzućcie z resztą okiem sami.




Dzisiaj natomiast, korzystając z mojego pierwszego i ostatniego zarazem dnia wolnego w tym tygodniu, zebraliśmy się z Anieśką na odwagę i postanowiliśmy zweryfikowac poziom naszego angielskiego w kinie. I znów nie mogę nie pomarudzić, gdyż marudą stałem się przeokropną, choć w tym przypadku powinienem docenić fakt, że w 8 tysięcznej mieścince jakiekolwiek kino się w ogóle znajduje, a repertuar otwierają Piraci z Karaibów, a nie na ten przykład Tytanik. Zanim do marudzenia przejdę wspomnę jeszcze mimochodem, ża Ania chadza sobie od czasu na tzw. Bikram Yogę. To takie combo - połączenie sauny z yogą, ponoć bardzo odprężające, choć ja wcale nie widzą powodu by poddawać swoję ciało niebezpiecznym naprężeniom, w temperaturze 60 stopni i jeszcze za to płacić. Czemu o tym wspominam?! A no temu, że dziś byliśmy w bikram kinie.  Nie wiem czy słusznie się czepiam, bo być może taki był właśnie zamiar obsługi. Niepotrzebnie jednak w takim razie psuli efekt dwoma biurowymi wiatrakami, buczącymi pod ekranem. Co bystrzejsi widzowie wachlowali się pokaźnych wymiarów biletami, co mniej przewidujący pościągali buty, co zamożniejsi podwoili utarg barku. Ja następnym razem przychodzę z ręcznikiem.
Tyle czytacze drodzy. Czekam na pochwały, to już bądź co bądź 3 post w ciągu 2 tygodni.