Gruby się żeni...

Z tymi zrękowinami to nie całą prawdę powiedziałem. Sprawa ma bowiem drugie dno. Na ten sam pomysł wpadł mianowicie mój brat młodsiejszy. Tyle że prawie rok wcześniej. Toteż wraz ze zbliżającym się weselem w rodzinie uznali my z Anieśką, że by uciąć wszelkie spekulacje z cyklu 'a kiedy wy?', zdałby się jaki papier na łączące nas gorące uczucie oraz namiętność.

Plan powiódł się znakomicie. Jedna tylko cioteczka się przez zasieki przedarła, ale jej Anieśka pierścionkiem, co go bez maski hutniczej oglądać jest nie wskazane, błysnęła po oczach, na co ciotunia zaskrzeczała przeraźliwie i zmieniwszy się w nietoperza odleciała w noc.

Bardzo się mnie to wesele podobało, bo Młodzi na prostotę przekazu postawili. Żadnych szopek, żadnych spektakli i dramatów. Gdy Gruby szedł na parkiet odstawić pierwszego małżeńskiego oberka, szepnął mi w przelocie: 'będzie choreografia'. Ironicznie jak się miało okazać, bowiem za chwilę pobujał się z Małżowiną w takt utworu znanego powszechnie jako 'piosenkazrobinhuda', czym wygrali mnie już na starcie, bowiem pierwsze moje tango przytulango, to szkolna dyskoteka i ten właśnie kawałek.

Słynnego weselnego szlagieru Urszuli Sipińskiej nie było. Z resztą rodzice rozpoznają kawałek po pierwszej nutce i zapowiedzieli ze stosownym wyprzedzeniem zdecydowaną akcję odwetową, gdyby z głośników popłynęły znajome dźwięki. Że to niby bardziej nieodłączna tradycja, niż szczere podziękowania. Trudno się nie zgodzić. 'Chcieliśmy z żoną podziękować rodzicom za wychowanie i takie tam, a w dowód uznania fundujemy im weekend na Mazurach'. Nie wiem czy to informacja dla rodziców czy publiczności. Niemniej zapowiedź odwetu bardzo był przydatna, znam bowiem historię, gdy staruszkowie 'wyrodnej' Panny Młodej, sami zadedykowali sobie u kapeli 'Mam cudownych rodziców'.

Z podobnym brakiem poszanowania spotkały się inne weselne tradycje, jak ciułanie na wózek, czy molestowanie 'nowej' Pary Młodej, ku perwersyjnej uciesze gawiedzi. I została bardzo fajna impreza. Inna, bo zwyczajna.

Dumny byłem z siebie, żem się w trakcie nie rozkleił. Wszak jeszcze wczoraj biegaliśmy z Grubym po podwórku z kawałkami zbutwiałego drewna imitującego broń, o jakiej nie śniło się najbardziej wizjonerskim inżynierom przemysłu zbrojeniowego, a ten dziś się żeni i będzie mieszkał z babą...