Sweet sixteen

- Jeśli nie chcesz mojej zguby, filet z pangi kup mi luby - powiedziała Anieśka, wzgardziwszy moim znakomitym gulaszem.
'A niech ma', pomyślałem i żwawo ruszyłem do superquinna. Bo jak rybka, to tylko z superquinna.
Byłem już pod kasą samoobsługową, dzierżąc w ręku zimny filet, gdy oczom moim ukazał się wielce zachęcający koszyk wypełniony butelkami Carlsberga. Oblizałem usta. Gdyby w tym momencie, ktoś z braku lepszego zajęcia postanowił prześwietlić moją czaszkę, nie ujrzałby nic prócz biegającego w kółko jaskiniowca, okładającego się po głowie maczugą, krzycząc przy tym: "moje, moje, moje...". Z surrealistycznej tej zadumy wytrąciło mnie cichutkie 'pffft'. Coś jakby dźwięk odpalanej zapałki. Nad moim lewym ramieniem lewitował mały diabełek, gorączkowo usiłujący ugasić tlący się skraj szaty. -20 do efektownego wejścia.

- Witaj koleżko - pozdrowiłem - ciebie to od czasu dylematu nad kupnem samochodu nie widziałem.
- Czołem kapralu! W czym rzecz? - zapytał diabeł, po czym podążył za moim spojrzeniem, a twarz jego natychmiast pojaśniała - Noo, pewnie, że weź. Po pracy będzie jak znalazł.

Kolejne 'pffft' usłyszałem w połowie drogi do koszyka.

- No tak - pomyślałem - oni zawsze trzymają się razem.
- Czego ślipia żłopisz? - unoszący się nad moim prawym ramieniem anioł-miniaturka spojrzał na mnie z wyrzutem - też mi dylemat. Bierz, to tylko piwo. Świętoszek!

Wziąłem! Nucąc pod nosem Odę do Demokracji ruszyłem do kasy, a przyczajony za winklem Los zachichotał cichutko. Bo na butelkach brakowało kodów kreskowych, a zawezwana na pomoc Pani z Załogi obrzuciła mnie przeciągłym spojrzeniem i spytała:

- A masz AjDi?
- Pani tak na poważnie - spytałem, gdy już cześć zaniepokojonych klientów pomogła mi podnieść się z ziemi.
- Takie mamy zasady - odparła bezwstydnie.
- Ale ja mam 27 lat - szepnąłem konspiracyjnym tonem.
- Nic nie mogę zrobić, przykro mi.
- A gdyby tamten pan - powiedziałem wskazując sympatycznego staruszka w kolejce - kupował wino? Też by go pani o AjDi poprosiła?

Nie wiem czemu to powiedziałem. W zasadzie oczekiwałem odpowiedzi w stylu 'to co innego'. Zamiast tego jednak Pani z Załogi kazała mi czekać i pożeglowała do menedżerki. Menedżerka spojrzała na mnie ponad tłumem niczym peryskop, po czym pokręciła przecząco głową.

- Przykro mi, nic się nie da zrobić - powiedziała po powrocie Pani z Załogi, po czym na pocieszenie dodała - potraktuj to jako komplement.
- Bardzo to z pani strony uprzejme, ale komplementy są dla kobiet. Dla mężczyzn jest piwo.

Wzruszyła tylko ramionami.

Trzeba się było nie golić. Bo na mądrość w oczach nie mam co liczyć.