Prison break cz. 2

Według opinii ekspertów zaprezentowanie w sądzie prawa jazdy i umowy ubezpieczenia powinno uchronić mnie przed poważniejszymi konsekwencjami. Szkopuł tkwił jednak w tym, że w styczniu auto sprzedałem, chwilę później zakupiłem nowe, na które przeniosłem polisę, co wiązało się ze zwrotem starego dysku i certyfikatu. W ręku pozostał mi jedynie tzw Insurance Schedule, zawierający co prawda wszelkie szczegóły polisy, ale niekoniecznie mogący być rozpatrywanym w kategorii dokumentu. Niemniej zaopatrzony we wspomniany papier, a także certyfikat nowej polisy oraz list wystosowany przez ubezpieczyciela z żądaniem zwrotu starego dysku i umowy, ruszyłem czwartkowym popołudniem do sądu. Rozprawa wystartować miała o 14 w 'district court', co by to nie znaczyło.

Przyznam liczyłem na jakąś recepcje, która pchnie mnie w kierunku poszukiwanej sali, tymczasem w gmachu sądu, za wyjątkiem okupującej jedną z ławek parki, powitała mnie pustka niczym na polskich ulicach podczas Turnieju Czterech Skoczni. Szybka lustracja budynku odkryła jednak drzwi ozdobione napisem 'District Court', pod którymi dumny z własnej samodzielności zasiadłem. Chwilę później dowiedziałem się od wspomnianej parki, że salę otwierają o 14:30, podczas gdy wezwanie jasno określało początek rozprawy o 14. Lekkie ukłucie niepokoju skłoniło mnie do podążenia za strzałką opatrzoną napisem 'District Court Office', po schodach do tak upragnionej przeze mnie recepcji. Niestety nieczynnej. Do 14 jak głosiła przyklejona do okienka kartka.

Po kilku minutach dreptania w kółko pancerna krata powędrowała do góry.

- Czy mogłaby pani skierować mnie do właściwej sali? - zaatakowałem wsuwając wezwanie pod okienkiem nim jeszcze cała postać rececjonistki wyłoniła się spod kraty.
- Najprościej będzie wyjść na zewnątrz, wejść do budynku sądu...
- Zaraz, zaraz. To to nie jest budynek sądu?
- Jest - recepcjonistka obdarzyła mnie spojrzeniem zarezerwowanym dla zielonych ludzików.
- Czy sala, w której mam się stawić jest na najniższym piętrze?
- Tak.
- Nie mogę więc zejść po schodach, którymi się tu dostałem?
- Od głównego wejścia jest bliżej.
- Ale ja się tu dostałem głównym wejściem.
- Niemożliwe, główne wejście otwarte zostało o 14.

Zaznaczyłem w myślach, by znaleźć praktyczne wykorzystanie dla mojej zdolności przenikania przez zamknięte drzwi, nie pierwszy raz wszak się to zdarza i spróbowałem zaskoczyć recepcjonistkę z drugiej strony:

- Czy do tej sali prowadzą trzecie drzwi na lewo od głównego wejścia?
- Tak - odparła recepcjonistka wyraźnie zadowolona z nawiązanej nici porozumienia.

Ładnie więc podziękowałem, zszedłem po schodkach na dół i zasiadłem pod drzwiami, spod których wyruszyłem na poszukiwanie recepcji. O 14:30 sala stanęła otworem, a mnogość ludzi pakujących się do środka uświadomiła mi, że moja sprawa z dużym prawdopodobieństwem będzie jedną z wielu. Jeszcze tylko Śliczna Urzędniczka, niczym na amerykanckich filmach zakrzyknęła "all rise" i na salony wkroczył postrach nikczemników i ostoja pokrzywdzonych - śmiszny dziadek w todze. Jeszcze pierwszym sprawom, o pobicie, czy kradzież torebki z TESCO po pijaku, w miarę się przysłuchiwałem. Każda następna jednak dotyczyła jazdy bez prawa jazdy/ubezpieczenia/podatku/miękkiego obuwia, więc mimo podobieństwa położenia szybko straciłem zainteresowanie i przez resztę z dwóch, spędzonych na sali godzin bezczelnie gapiłem się w dekolt Ślicznej Urzędniczki. Z zamyślenia wyrwało mnie kolejne "all rise", poprzedzające ewakuację sędziego. Z lekka zbity z tropu ruszyłem w kierunku dekoltu Ślicznej Urzędniczki i pytam grzecznie "co jest do jasnej niespodziewanej. Śliczna Urzędniczka popatrzyła na wezwanie, pogrzebała w komputerze, po czym ze zniewalającym uśmiechem oświadczyła, że moja sprawa nie widniej w programie rozpraw.

- A wezwanie? - spytałem.
- Widocznie zapomnieli. Ale to dobrze - dodała szybko na widok wydobywającej się z moich uszu pary - teraz sprawa jest zamknięta.

Podsumujmy więc: zatrzymany w stojącym na parkingu samochodzie, w stanie nietrzeźwym, bez opłaconego podatku, ale z ważnym ubezpieczeniem i przeglądem, spisany zostałem na podstawie prawa jazdy, a następnie oskarżony o jazdę bez prawa jazdy i ważnego ubezpieczenia, a w dalszej kolejności wezwany do stawienia o godzinie 14 w sali rozpraw otwieranej o 14:30 celem odpowiedzenia na zarzuty, których wreszcie nikt mi nie postawił.

No doprawdy...